Tabi bunun sağlanması için , o sorumlulukların yerine getirilmesi şarttır. Yerine getirilen sorumluluklar bireye daha huzurlu bir hayat koşulu sunar. Bunları yerine getirirken toplumsal bir süreçten geçtiğimizi de unutmamız gerekir.

Zaten insanın yaradılış fıtratında toplumsal bir varlık olduğu üzerine , “biz insanları sosyal bir varlık olarak yarattık” izahatı insanın insana ne denli ihtiyaç duyduğu ve ne denli insanın insan için önemli olduğuna ciddi bir şekilde dikkat çekilmek istenmiştir. Bu çerçevede düşünüldüğünde insanın insanlardan bağımsız bir hayat sunmasının çok mümkün olmadığını görüyoruz. Zaten kainatın var oluş gerekçesi, insana hizmet etmesi ve insanın bu nimetlerden istifade etmesidir. Bu nimetlerin içerisinde en büyük olanı muhakkak ki insanın kendisidir.

İnsan en çok insana ihtiyaç duyar dedik. Ve bu durum her an için geçerleidir. İyi-kötü her an ve her duygu için. Mutluluğumuzu paylaşmak, acımızı azaltmak, içimizi döküp rahatlamak için, elbette ki insana ihtiyaç duyarsınız. Bu yüzden toplumsal yaşantıda ne kadar güzel insana sahip isek o kadar güzel imkanlara da sahibiz demektir. Bu durumu, bu süreci yaşamak, bu güzel insanları yetiştirmek tekrar insana düşen kutsi bir görevdir. Bugünün dünyasında, bireyselleşen toplumlarda sıkıntılarla mücadele edilemeyince çok yanlış kararlar alınarak çok yanlış sonuçlar edinilmektedir. Bunun altına yüzlerce başlık ekleyebiliriz.

Önceleri bir hata bir bireyi değil toplumu ilgilendirirken, bugün sadece kişi etrafında dönmekte ve kişi bu süreçte doğru veya yanlış istişaresiz çok yanlış neticeler elde etmektedir. Ricamız o dur ki: var oluş gayemiz çerçevesinde adım atmak. Bu yazıyı okuyan her kişi bugün yaşanan bir çok problemde bir çok kişinin tek başına boğulduğunun farkına varacaktır. Belki bu sıkıntıyı yaşayanlardan biri kişinin kendisidir. Bu yüzden diyoruz ki bazı dertler toplumsaldır. Allah nasip ederse sonraki yazılarda başlık başlık bu konulara değineceğiz.

Selametle kalın...
​