Özkan Kızılkaya: Kalbi sakat olmasın

Evine gitmeye hazırlanan bir asker ailesine gitmeden önce bir mektup yazar. Mektubunda savaşın bittiğini artık eve dönebileceğini yazıyordu. Elbette ki ailesi buna çok sevinmişti. Mektup şu şekilde devam ediyordu. Eve yalnız gelemeyeceğini savaş sırasında bir bacağını kaybeden, gidecek başka yeri olmayan bir arkadaşı ile birlikte geleceğini yazıyordu. Bu durum için ailesinin kendisine kısa zamanda cevap yazmasını belirtmişti. Nihayet ailesinden mektubuna cevap gelmişti.

Yalnız mektubunda yalnız gelmesi gerektiğini arkadaşı engelli olduğu için hayatlarını zorlaştıracağını, kendisine bakamayacaklarını yazmışlardı. Kısa bir zaman sonra askerin ailesine bir haber verilir. Çocuklarının askerde intihar ettiğini, cenazesinin teşhisi ve cenazeyi almaları gerektiği için hastaneye çağırılıyorlardı. Aile çocuklarının nasıl böyle bir şey yaptıklarının şokunu atlatamadan asıl şoku cenazesini gördüklerinde yaşamışlardı. Çünkü çocuklarının bir bacağı yoktu. Mektupta aslından kendisinden söz etmişti, arkadaşından değil.

Makalenin devamı için tıklayın